Ironman World champs 2017: een dagje genieten!

14/10/17: D-Day! 

Om 3u40 ging de wekker om lekkere pancakes te eten 😉 Didier,Pieterjan en Sofie gingen mee naar de start. Eerst body marking en dan drank op de fiets zetten en eten,bandjes oppompen en wachten op de start. Na de pro vrouwen konden we in het water maar daar wil je ookniet tevroeg in want dan kan je 20 minuten staan watertrappelen. De massastart was de max! De kick en sfeer is toch speciaal om daar klaar te liggen aan de pier en te wachten tot het kanonschot.

BAM ... horloge indrukken en weg. Wasmachine gevoel en de eerste 200 m toch proberen tempo te zwemmen om dan proberen voeten te zoeken. Ik dreef steeds af naar rechts (had ik ook al gemerkt eerder deze week) dus die voeten waren wel belangrijk om ook recht te zwemmen. Na 30 minuten was ik aan de boot en daar was het een waterpolo gevecht. Daar voorbij heb ik heel rustig in de voeten gelegen en voelde het aan als loszwemmen maar pushen heeft geen enkel nut want het is nog een heel lange dag. Na 1:04 kom ik uit het water wat voor mij goed is zonder wetsuit.

In t1 neem ik mijn tijd om mij goed in te smeren en te eten en pas na5 min kan ik starten op de fiets.

De sfeer in kona is geschift. Op kuakini highway en palani road heb je een tour de trance gevoel en waan je u op alpe dhuez. Uitkijken naar de supporters en dan de queen k highway op voor een lange tocht. Het gestayer viel mee en ik kon heel mooi mijn wattages houden. Eten en drinken en vooral eigen tempo. In het begin meewind en voor we het wisten waren we al in waikoloa op km 50 maar dan draaide de wind en kwam ik amper vooruit maar wattage meter helpt hier fantastisch. Na kawaihae gaat het richting hawi met de gekende zijwind en dan plots op 2 km voor de top komt er een heel peleton over mij. Volgen in de afdaling doe ik niet want met die zijwind ben ik niet op mijn gemak maar na de afdaling kan ik er terug voorbij rijden. Eens terug op de queen k zit de wind schuin en daardoor valt het nog wel mee. De laatste 30 km hou ik mij wel in om de hartslag te laten zakken en na 5:08 zit de 180 km (192 watt gem en 202 watt np) erop. Ik kom dan ook heel fris van de fiets maar besef maar al te goed dat dit nodig is.

T 2: als ik van de fiets stap gaat het heel moeizaam. Rustig de dissel in even naar wc en heeel toen insmeren. Na6 minuten kunnen we starten aan de marathon .

De eerste 16 k zijn langs alii drive. Top qua sfeer maar dat hielp toch niet echt. Ik had van in het begin een slecht gevoel en wist dan al dat het overleven ging worden . Elke bevoorrading water , sponzen en ijs in mijn petje. Afkoelen is de boodschap. 1 km waten er wolken en die kilometer ging ook plots 20 seconden sneller maar daar bleef het bij. Palani road was super met de supporters. Tot dan had ik alles kunnen lopen en kwam ik door op 16 km in 1:17 maar vanaf dan heb ik alle bevoorrading gestapt en alles proberen vast te grabbelen wat mij maar kon afkoelen .

 Eigenlijk ben je de hele tijd een verzopen waterkieken 😂 lopen op de queen k is wel verschrikkelijk saai en veel meer hoogtemeters dan alii drive. 9 km tot Energy lab en dan Energy lab in naar beneden en dat ging ineens vlotter. Naar boven was wel iets anders 😱 Mijn special needs bag lag daar al de hele dag in de volle zon, dus een gel binnen krijgen van 35 graden u's niet echt aangenaam meer maar wel heel belangrijk om de finish te halen.
De terug weg leek eindeloos en samen met een Duitser beginnen praten want we wilden toch graag onder die 10 u en stelden daar ons tempo op af. Km's van 5 min dienden we te blijven lopen , een tempo dat ik nooit loop maar wat nu aanvoelde als pushen. Palani road naar beneden is eigenlijk een heel pijnlijke zaak voor uw benen maar zorgt voor extra tijdswinst op ons schema 😂
Ik laat hem voorgaan want ik wou echt genieten van mijn finish al leek Ali drive wel nog eindeloos . De finish was fantastisch enniet te vergelijken met andere ironmans. De marathon was een stuk trager dan gehoopt maar meer dan 3:31 zat er echt niet voor mij want ik was compleet leeg na 9 u 56.

Onderweg was het super leuk om te supporteren voor de andere Belgen als ik ze erkende natuurlijk 😉 we hebben hier toch echt wel heel sterke Belgische age groupers !

Dikke Merci aan Sofie Hermans , de kindjes,de papa en Didier Willemssens.. beste supporters ooit!! de coach Freddy Lieve Cappaert-Paulus voor de super begeleiding en iedereen bedankt voor de leuke berichtjes!!

Oli

Morgen D-day

Morgen is het D-day.

De laatste week zijn we in onze condo ingetrokken op Alii drive. Ideale ligging op 8km van de Pier, rustig en toch nog genoeg actie. Buiten wat losfietsen, zwemmen en lopen stond er niet meer op het programma. In het zwembad gaat het vlot maar in open water heb ik niet echt een gevoel of ik goed aan het zwemmen ben en is het een beetje blind want ik ben niet iemand die veel water gevoel heeft. Op de fiets een paar keer iets sneller gereden en dat ging vrij vlot. De weersvoorspellingen geven echter veel wind. Als die tegen zit heb ik er minder schrik van maar vooral de zijwind is voor mij een probleem, en dan heb ik het lastig om in mijn beugels te blijven liggen. De afdaling van Hawi ga je mij geen zotte dingen zien doen!Het lopen gaat voor mij dit jaar al de hele tijd heel vlot en hier vertrouw ik toch op de grote basis die ik heb (dit jaar al 2300km gelopen).

De kindjes hebben deze week ook hun wedstrijd gedaan. Pieterjan zijn eerste zwemloop met 250meter zwemmen en 1,6km lopen. Aangezien hij bij de jongste was diende hij helemaal achteraan te staan maar hij heeft het heel vlot uitgedaan, ook al was er wel sprake van pre wedstrijd stress :-D Ons marjolein heeft dan 400meter gelopen en het is een klein patéke maar qua loopstijl ben ik er enorm jaloers op! Hielen tegen de kont en gaan... fantastisch om te zien!

Eergisteren was er dan de tradiotionele landen parade. België is het 10 de land qua aantal deelnemers. Toch wel een indrukwekkende belgische delegatie!

Gisterenavond was er dan de pastaparty met een hele mooie show waar Marjolein enorm van onder de indruk was :-D

Daarna was het de traditionele race briefing waar het delicate onderwerp stayeren aan bod kwam. Stayeren is een keuze en volgens de race director krijgt 10% van de deelnemers een kaart. De verhalen van de laatste jaren zorgen ervoor dat ik hier toch wel schrik voor heb . Met het profiel (korte hellingen en afdalingen ) heb je een enorm harmonica effect, in combinatie met de honderden atleten die dicht bij mekaar uit het water gaan komen, lijkt het mij gevaarlijk voor kaarten.

De fiets en de wisselzakken zijn gemaakt en binnen een uurtje ga ik alles in de wisselzone zetten. Daarna nog een lekkere spaghetti en in bed want morgen toch vroeg opstaan om rond 3u30 al pancakes te eten.

De laatste 2 weken waren al fantastisch en hopelijk komt er morgen een kers op de taart! Mijn doelen voor morgen zijn vooral om geduld te hebben. In het zwemmen proberen geen slaag te krijgen en goeie voeten te vinden. Op de fiets: drinken, eten en wattage in het oog houden. Ik wil mijn target waarden iets lager houden en rond de 190 watt rijden zodat ik hopelijk nog een goed gevoel kan overhouden bij de start van de marathon. Op voorhand zou ik denken om voorzichtig te starten aan 4:35-4:40/km om een zo vlak mogelijk tempo te kunnen lopen . Dat is natuurlijk allemaal als alles ideaal zou verlopen (beetje zoals in Boulder) maar dat zullen we op het moment zelf wel snel voelen. Is het trager dan is het trager natuurlijk... niets om ons druk over te maken want het is dan nog steeds ver, maar als ik mij goed voel MAG ik zeker niet sneller lopen.

Verder heel veel succes aan alle belgen aan de start en hopelijk kunnen we mekaar allemaal wat aanmoedigen tijdens de wedstrijd en dat we op het einde van de avond allemaal kunnen feesten met een belgische overwinning van Fre of Bart ;-)

MAHALOli

aloha

De zware trainingen zitten erop en de tapering (12 dagen) kan beginnen.

Deze week was nog stevig met bijna 22u. Althans voor mij is dat toch stevig ,maar hier al verhalen gehoord van +30u weken. Dat zou voor mij toch wat teveel van het goeie zijn voor mij, zowel mentaal als fysiek.

Vlak voor ik vertrok had ik nog een goeie duurloop gedaan op donderdag van 33km. Die ging super vlot in 2u21 maar mijn hiel was weer volledig ontstoken :-( Ik heb een chronische hielonsteking (haglund) en daardoor moet ik toch wel wat voorzichtiger zijn.

Op zaterdag zijn we dan vertrokken van amsterdam naar Kona en dat ging vrij vlot. De kindjes waren super braaf maar moeilijk was dat niet met elk een tv :-D Op zaterdagavond lokale tijd zijn we toegekomen zodat we tegen 22u lokale tijd uitgeput in ons bed zijn gevallen.

We logeren de eerste week in de hilton in waikoloa. Super leuk hotel met dolfijnen en schildpadden, ideaal voor de kindjes. Maar er stond mij dus op zondag wel nog een laatste lange duurrit te wachten.
Waikoloa ligt ongeveer 40-45 km buiten kona richting hawi (keerpunt) en eigenlijk wel vrij rustig op de wegen daar. Ik vertrok eerst richting kona en door wegenwerken was het daar wel super druk, met veel puin (glas, stenen, vijzen,..) op de baan . Snel een fotoke en dan richting hawi.

Ik heb een stukje met Sam gereden maar die moest wel stevige blokken doen , dus mooi mijn eigen tempo blijven rijden ;-) Die kan wel een stukske knallen op de fiets!!

Na 180km en 3 grote drankstops onderweg (7-8 bidons) zat de rit erop. Het parcours is zo monotoon dat je wel bijna in slaap valt de dag na de reis ;-), de wattages waren ok, de snelheid was ideaal maar de hartslag lag ongelofelijk hoog. Iedereen zegt dat het door de lange reis komt en dat je toch een weekske moet aanpassen..dus we zullen ze maar geloven.

Conclusie na de laatste week: Ik denk niet dat ik ooit beter gezwommen en gelopen heb op training als de laatste weken. Garanties zijn dat hier zeker niet maar je kan maar best zorgen dat je in de beste vorm zit. De tempo's die ik liep op training gaan wel totaal niet haalbaar zijn voor mij op de wedstrijddag. Ik ben mij meer dan bewust dat ik mij serieus zal mogen inhouden op de fiets zodat ik toch nog deftig kan lopen en deftig over de finish kan komen, en vooral niet vergeten te genieten  :-D